ایده آل بودن در دنیای پدر و مادرها چه معنایی دارد؟ 

پدر و مادری ایده آل هستند که بتوانند با استفاده از قابلیت ها و تواناییهایی که  دارند، هم به امر تربیت بچه ها بپردازند، هم به رشد فردی خود کمک کنند. پدر و مادری  ایده آل اند که همه زندگی شان را وقف بچه ها نکنند؛ یعنی به خودشان هم بپردازند. چون اگر به عنوان پدر یا مادر، چنین کاری انجام بدهید، قطعا به خاطر حس قربانی کردن موقعیت  شغلی، اجتماعی یا جوانی تان که پای بچه ها ریخته میشود، مدام خواسته یا ناخواسته،  این حس گناه را به بچه ها القا می کنید و بچه ها را مدیون خودتان میدانید و وقتی آنها  بزرگ تر می شوند و به دنبال کار و زندگی خودشان می روند) بالاخره همه بچه ها میهمان  والدین اند و دستآخر، همه باید مسیر زندگی خودشان را پیدا کنند(با سوءرفتارتان آنها را آزارخواهید داد. شما به عنوان پدر یا مادری که قربانی شدهاید تا فرزندتان را به ثمر  برسانید این حس غلطی است که سال ها با آن زندگی کردهاید و رفتارهایی اشتباه در پی  آن حس غلط از خود نشان داده اید (حال با سندرم) آشیانه خالی مواجه میشوید. به همین دلیل، عروس یا دامادتان را رقیبی برای تصاحب این عشق فرزندی – والدی میدانید و با  رفتارهای اشتباه خود به زندگی خانوادگی فرزندتان آسیب میرسانید. پدر و مادر ایده آل، از نظر من، والدینی هستند که شیوههای تربیتی و قانونی را برای  بچه های خود در نظر بگیرند و با آن سبک تربیتی خاص– که میتواند متناسب با اعتقادها،  طبقه اجتماعی، اقتصادی وفرهنگی زن و شوهر باشد- او را پرورش دهند. در این شیوهه ای تربیتی نباید افراط و تفریط باشد. گاهی آنقدر به بچه ها سخت میگیرید که بعد به دلیل  قوانین سخت دلتان می سوزد و مدتی او را رها می کنید تا هر آنچه میخواهد بکند. این اشتباه ترین اقدام در زمینه تربیت بچه ها است. چون افراط و تفریط، بچه ها را جسور و  گستاخ می کند و آنها در این صورت، شما را الیق والد بودن نمیدانند.نکته مهم دیگر این است که در مورد سبک تربیتی باید با همسرتان مشورت کنید و  در اجرای آن ثبات قدم داشته باشید. اینکه پدر و مادر هر کدام ساز مخالف بزنند، بدترین  شیوه تربیتی است. شما حتی اگر با هم مشکلی دارید با حضور بچه ها و برای اجرای تصمیم های خانواده باید حکم واحدی داشته باشید. تعارض داشتن در این زمینه بسیار  مخرب است، چه برای رابطه خودتان و چه در امر تربیت بچه ها. باید به عنوان والدین  ایده آل، معقول و منطقی باور کنید که درضمن رشد بچه ها، آنها باید از شما فاصله بگیرند  و مستقل شوند. باید در هر مرحله از زندگی مهارتهای خاصی را به آنها بیاموزید و سپس  نقش حمایت کننده را داشته باشید تا خودشان در امور زندگی مستقل شوند.

منبع : هفته نامه سلامت 

نویسنده : الهه رضائیان